Szalom kochani!

Cieszę się, że nas znalazłeś, nawet jeśli wciąż byliśmy w pajęczej sieci. Jesteśmy rodziną z sześciorgiem dzieci i dwoma braćmi, którzy mieszkają na granicy w trójkącie granicznym Niemiec, Polski i Czech. Szukasz prawdziwej społeczności, w oparciu o wiarę naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa (Jeszua HaMasziach), zebraliśmy się, aby Go naśladować żyć tak, jak opisano w rozdziałach 2 i 4 Dziejów Apostolskich. Tam czytamy:

Apg 2, 41 Ci, którzy dzięki słowom Piotra uwierzyli w Jezusa, zostali ochrzczeni. I tego dnia przyłączyło się do grupy wierzących około trzech tysięcy osób. 42 Z oddaniem trzymali się oni nauki apostołów, żyli we wspólnocie, dzielili się chlebem i razem modlili się. 43 Mieszkańcy miasta odczuwali lęk, ponieważ apostołowie czynili wiele cudów. 44 Natomiast wszyscy wierzący przebywali razem i dzielili się tym, co mieli. 45 Często sprzedawali swoje posiadłości i wspomagali innych wierzących, w zależności od potrzeb. 46 Byli jednomyślni i codziennie zbierali się w świątyni. W domach zaś dzielili się chlebem i z radością oraz otwartością spożywali wspólnie posiłki. 47 W tym wszystkim oddawali chwałę Bogu i cieszyli się dobrą opinią ze strony innych mieszkańców. Pan zaś sprawiał, że codziennie nowi ludzie przyjmowali zbawienie i przyłączali się do wspólnoty.

Apg 4, 32 Wszystkich wierzących łączyło jedno serce i jedna myśl. Nikt nie uważał tego, co posiadał, za swoją wyłączną własność, ale każdy dzielił się wszystkim z innymi. 33 Apostołowie z ogromną mocą opowiadali innym o zmartwychwstaniu Jezusa, a wszyscy wierzący doświadczali ogromnej łaski. 34 Nie było wśród nich nikogo, kto by cierpiał biedę, bo wielu posiadających ziemię lub domy sprzedawało je, 35 a pieniądze powierzało apostołom. I każdy otrzymywał tyle, ile potrzebował.

Czytamy tutaj, że pierwsi wyznawcy Drogi żyli we wspólnocie majątkowej, czyli wspólnie prowadzili gospodarstwo domowe. Dzielili się wszystkim, ze wszystkich swoich rzeczy korzystali wszyscy. Dziś w chrześcijaństwie jesteśmy dalecy od tego obrazu Kościoła. Nominałów jest mnóstwo, ale prawie wszystkie ograniczają się do dedykowanych cotygodniowych spotkań wynajmowany lokal. Wygłaszasz lub słuchasz kazania dostosowanego do pory roku, po którym podaje się kawę i ciasto. Mamy również takie doświadczenia w wielu różnych społecznościach zrobiony. Ale to nam nie wystarczyło. Plandemia korony była katalizatorem wyjścia z izolacji i wypowiedzenia wojny życiu z Jeszuą (Jezusem) jako towarzyszem życia. O sukcesji napisano także:

Lk 14,33 Nikt z was nie może więc zostać moim uczniem, jeśli nie wyrzeknie się dla Mnie wszystkiego, co ma.

Mt 19,21 Idź, sprzedaj swój majątek, a pieniądze rozdaj biednym. To zapewni ci skarb w niebie. Potem wróć i chodź ze Mną.

Opuściliśmy więc „ja, moje, ja, ja” i służyliśmy sobie nawzajem. Chcemy wytworzyć ducha, którego Paweł opisuje w Liście do Filipian jako owoc:

Phil 2, 1 Przykład Chrystusa stanowi dla was zachętę, Jego miłość niesie wam pocieszenie, a Duch Święty pomaga wam żyć w jedności i okazywać innym współczucie oraz miłość. 2 Sprawcie więc, żeby moja radość była pełna—bądźcie jednomyślni, zgodni i okazujcie sobie miłość oraz gotowość do współpracy! 3 Nie drażnijcie się nawzajem i nie okazujcie pychy. Przeciwnie, w pokorze uważajcie innych za ważniejszych od siebie 4 i dbajcie o ich sprawy, a nie tylko o własny interes.

I chcemy, żeby nas rozpoznano po tym, co Jeszua mówi swoim uczniom:

Joh 13, 34 Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie kochali. Jak Ja was ukochałem, tak wy macie kochać jedni drugich. 35 Jeśli będziecie okazywać sobie nawzajem miłość, wszyscy rozpoznają, że naprawdę jesteście moimi uczniami.

A wzajemna miłość przełożona na codzienną praktykę oznacza:

Gal 6,2 Pomagajcie sobie wzajemnie w trudnych sytuacjach, w ten sposób bowiem wypełnicie prawo Chrystusa.

Czy to wszystko nie brzmi jak poświęcenie?! Alleluja, tak właśnie jest. Stary samolubny człowiek musi umrzeć, abyśmy mogli żyć jako nowe stworzenie.

Połączył nas nie tylko obraz pierwotnej wspólnoty jerozolimskiej w Dziejach Apostolskich, ale także święte prawo Boże, Tora (pięć ksiąg Mojżesza), jak zapisał drugi najważniejszy prorok po naszym Panu i Królu Jeszui. Wszyscy możemy zaświadczyć, że Wszechmogący umieścił w nas Swoją Torę, o czym odnowione przymierze u Jeremiasza pisze:

Jer 31, 31 Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela nowe przymierze. 32 Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej17. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich Władcą - wyrocznia Pana. 33 Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach - wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu18. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem.